Mehman Əliyevin tutulması barədə 31 avqust 2017-ci il tarixli məhkəmə qərarı haqqında

  

Yəqin ki, xatırlayırsınız: avqustun 24-ü, saat 18:20-də Mehman Əliyevə onun şübhəli şəxs qismində tutulması haqqında qərar elan edilmişdir. Müstəntiqin qərarına əsasən Azərbaycan Respublikası CPM-nin 147.2.1 maddəsinə istinadən, yəni M.Əliyev cinayət törətməsinə şübhə yarandığına görə o, tutulub. Bu zaman istintaq orqanı Məcəllənin 148.3.1-ci maddəsini əsas tutub. Həmin maddəyə görə, müstəntiq şəxsi o zaman tuta bilər ki, o, hadisə yerindən qaçıb gizlənməyə, yaxud cinayət prosesini həyata keçirən orqandan gizlənməyə cəhd göstərsin.

Həmin qərar tamamilə qanunsuz olduğu üçün müdafiə tərəfi ondan məhkəməyə şikayət vermişdir. Şikayətin əsas dəlili budur: Mehman Əliyevin istintaqdan yayınmadığı, dəfələrlə dindirmələrə könüllü gəldiyindən, onun istintaqdan qaçıb gizlənmə cəhdi olmadığından, bunu heç xəyalına da gətirmədiyindən, qərar uydurma dəlilə əsaslanır, qanunvericilik normaları ilə bir araya sığmır.

( Collapse )

ЗАЯВЛЕНИЕ в связи с арестом директора Информационного Агентства Туран Мехмана Алиева

  

25 августа на веб-сайте Министерства Налогов было опубликовано сообщение «Раскрыты нарушения закона, допущенные в ООО «Информационное Агенство Туран»“»[1].

В сообщении указано, что по результатам выездной налоговой проверки, проведенной со стороны Министерства Налогов,  Следственное управление Департамента по расследованию налоговых преступлений возбудило уголовное дело по факту уклонения от уплаты налогов в государственный бюджет в значительном размере по ст. 213.1 Уголовного Кодекса. 

Защита Мехмана Алиева заявляет, что это утверждение далеко от истины, т.к. уголовное дело было возбуждено 7 августа 2017 г., а выездную налоговую проверку назначили в рамках этого же дела и датировали тем же числом. Это решение о проверке было представлено «Туран» на следующий день, 8 августа. В связи с этим доводим до сведения общественности, что уголовное дело не могло быть возбуждено на основании результатов проверки, которая к тому моменту даже не была назначена. 

24 августа в 16:45 один из информационных интернет порталов со ссылкой на правоохранительные органы распространил информацию о том, что сотрудниками следственного управления Министерства Налогов задержан Мехман Алиев,[2] хотя последний был задержан в качестве подозреваемого только в 18:20, т.е. спустя 1 час 35 минут.

Опровержение обвинения

( Collapse )

18 iyul Referendum Aktı layihəsinin qısa şərhi

Mən layihə müəlliflərinin, təşəbbüskarlarının əsil niyyətlərindən xəbərdar deyiləm. Lakin sənədin təhlili onu göstərir ki, qəbul ediləcəyi təqdirdə o, istər insan və vətəndaş hüquq və azadlıqlarına, istərsə də hakimiyyətlərin bölgüsünə mənfi təsir edəçək, xalq hakimiyyətinin daha da məhdudlaşdırılmasına yönələcəkdir.
I. Layihənin hazırlanması və təqdimatı haqqında bir neçə kəlmə
1.              «Normativ hüquqi aktlar haqqında» Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Qanununun 5.2-ci maddəsinə əsasən həmin qanun referendum aktlarının hazırlanmasına da şamil edilir. Bu o deməkdir ki, referendum aktı layihəsinin hazırlanması planlı şəkildə həyata keçirilməli (41.1-ci maddə); bu barədə məlumat Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisi və Azərbaycan Respublikasının Prezidentinin qanun layihələrinin hazırlanmasının qarşılıqlı razılaşdırılmış illik planına daxil edilməlidir (42.1-ci maddə). Hazırlandıqdan sonra layihəyə ən azı ekspert rəyləri, müəlliflərinin siyahısı əlavə edilməli; onun qəbul olunması zərurətinin əsaslandırılması (məqsədləri, onun mövcud hüquqi tənzimləmədə dəyişikliklər edən struktur elementlərinin hüquqi tənzimləmə predmeti); Azərbaycan Respublikası qanunvericiliyinin və onun tətbiqi təcrübəsinin, xarici dövlətlərin qanunvericiliyinin, kütləvi informasiya vasitələrində dərc olunmuş materialların, layihənin hüquqi tənzimləmə predmetinə dair fiziki və hüquqi şəxslərin müraciətlərinin təhlili; aktın qəbul edilməsinin ehtimal olunan nəticələrinin proqnozlaşdırılması və s. ) əlavə edilməlidir (48-ci maddə).
2.              Referendum aktı layihələrinin hüquqi ekspertizası «Normativ hüquqi aktlar haqqında» Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Qanununun 49.1-ci maddəsinə əsasən məcburidir. Təqdim olunan layihəyə belə rəy əlavə edilmişdirmi? Ümumiyyətlə, tez-tezmi qəbul olunan qanun layihələrinə dair hüquqi rəy alınır? Suallar ritorikdir. Adıçəkilən Qanunun 52, 53 və 61-ci maddələrinə əsasən məcburi hüquqi ekspertizadan sonra məcburi linqvistik, sui-istifadə ekspertizaları da keçirilməlidir. Belə ekspertiza rəyləri layihəyə əlavə edilibmi? Ümumiyyətlə, keçirilbmi?
3.              Daha bir məsələ layihənin qiymətidir, daha dəqiq desək, onun maliyyə-iqtisadi əsaslandırılmasıdır. Belə bir əsaslandırılma təqdim olunubmu? Xeyr!

II. Layihənin qüvvədə olan Konstitusiyaya, Azərbaycan Respublikasının iştirakçısı olduğu beynəlxalq müqavilələrə uyğun olub-olmaması barədə

4.              Layihədə təklif olunan dəyişiklikləri əsasən iki qrupa bölmək olar:
1) Dövlət hakimiyyəti orqanlarının təşkili, səlahiyyət bölgüsü, Silahlı Qüvvələrlə bağlı düzəlişlər;
2) İnsan və vətəndaş hüquq və azadlıqları ilə bağlı dəyişikliklər.

a) Dövlət hakimiyyəti orqanlarının təşkili, səlahiyyət bölgüsü, Silahlı Qüvvələrlə bağlı düzəlişlər
5.              Layihə Konstitusiyanın 9-cu maddəsinin I hissəsinin yeni redaktəsi təklifi ilə başlayır: «Azərbaycan Respublikası öz təhlükəsizliyini və müdafiəsini təmin etmək məqsədi ilə Silahlı Qüvvələr yaradır. Silahlı Qüvvələr Azərbaycan Ordusundan və başqa silahlı birləşmələrdən ibarətdir». Təklif olunan mətndə göstərilir: «Azərbaycan Respublikası öz təhlükəsizliyini və müdafiəsini təmin etmək məqsədi ilə Silahlı Qüvvələr yaradır. Silahlı Qüvvələr Azərbaycan Ordusundan və başqa silahlı birləşmələrdən ibarətdir». Qüvvədə olan mətn ilə müqayisə etsək, görərik ki, ilk baxışdan redaktə səciyyəli dəyişiklik təsiri bağışlayan düzəliş əslində çox ciddi xarakter daşıyır. Belə ki, hazırda Silahlı Qüvvələrdən fərqləndirilən başqa silahlı birləşmələr var, prezident isə Konstitusiyanın 9-cu maddəsinin III hissəsinə görə yalnız Silahlı Qüvvələrin Baş Komandanıdır. Təklif olunan düzəliş «Başqa silahlı birləşmələri» (Daxili qoşunlar, Fövqəladə Hallar Nazirliyinin mülki qoşunları və s.) də Silahlı Qüvvələrin tərkibinə qatmaqla, aydındır ki, həmin birləşmələrin dövlət başçısından asılılığını gücləndirməyə yönəlmişdir. Belə təmərküzləşmə adətən o zaman həyata keçirilir ki, iqtidar hansısa birləşmə, yaxud birləşmələrin ona qarşı istifadə edilə biləcəyindən ehtiyatlansın, onlara tam etibar etməsin. Hətta belə ehtimal varsa belə, sadəcə olaraq qoşun, silahlı birləşmə rəhbərlərinin, yaxud onların bilavasitə tabe olduqları nazirliklərin, xidmətlərin rəhbərlərinin dəyişdirilməsi problemin daha sadə həlli olardı, daha buna görə Konstitusiyaya ciddi düzəliş etməyə ehtiyac yoxdur.
6.              Konstitusiyanın hazırda qüvvədə olan 85-ci maddəsinin I hissəsi ilə Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin deputatı üçün aşağı yaş senzi müəyyən edilmişdir – 25 yaşına çatmamış heç bir vətəndaş deputat seçilə bilməz. Layihəyə əsasən Azərbaycan Respublikasının seçkilərdə iştirak etmək hüququna malik olan hər bir vətəndaşı qanunla müəyyən edilmiş qaydada Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin deputatı seçilə bilər. Bu o deməkdir ki, Konstitusiyanın 56-cı maddəsinə əsasən yaşından asılı olmayaraq hər bir Azərbaycan Respublikası vətəndaşı (fəaliyyət qabiliyyətsizliyi təsdiq edilmiş şəxslərdən başqa) deputat seçilə bilər. Onu nəzərə alsaq ki, seçmək hüququ 18 yaşından əmələ gəlir, bu nə dərəcədə düzgündür? Yaş senzi tətbiqinin məqsədi ondadır ki, seçkili orqana və ya vəzifəyə seçilən şəxs tutacağı vəzifənin öhdəsindən gəlmək üçün kifayət qədər həyat təcrübəsinə, savada malik olsun. Aydındır ki, iqtidara yaxın hüquqşünas diplomlu şəxslər deyəcəklər ki, bu məsələlər Seçki Məcəlləsi ilə müəyyən ediləcək. Bəri başdan onlara izah edirəm ki, Konstitusiyanın 85-ci maddəsinin I hissəsinə əsasən Seçki Məcəlləsi ilə seçkilərin keçirilməsi qaydası müəyyən olunur, bu sənədlə seçilənlərə yaş senzi qoyula bilməz, belə senz yalnız və yalnız Konstitusiya ilə müəyyən edilməlidir. Bir də ki, hüquqi müəyyənlik prinsipi baxımından əgər 25 yaş senzinin əvəzinə başqa yaş senzi tətbiq olunacaqsa, o məhz Konstitusiyada göstərilməlidir. Yeri gəlmişkən, İran, Nikaraqua və Kubada seçmək hüququ 16 yaşından yaranır.
7.              Layihəyə görə, Konstitusiyanın 89-cu maddəsinin I hissəsinin birinci bəndinin 7-ci yarımbənd əlavə edilməsi nəzərdə tutulur ki, bu yenilik əsasında Milli Məclisin deputatı deputat üçün qanunla müəyyən edilmiş etik davranış qaydalarını kobud surətdə pozduqda mandatından məhrum edilə bilər. Hətta təsəvvür etsək ki, Milli Məclisə bir neçə müxalifətçi seçilib, bu düzəliş onların fəaliyyətini «ipə-sapa yatırmaq», iqtidarın mənafeyinə uyğunlaşdırmaq, bu da nəticə vermədikdə, tam kənarlaşdırmaq üçün «gözəl» imkanlar yaradır. 
8.              Layihəyə əsasən Konstitusiyaya tamamilə yeni 981 maddəsi təklif olunur: «Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin buraxılması: Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin eyni çağırışı bir il ərzində iki dəfə Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabinetinə etimadsızlıq göstərdikdə və ya Azərbaycan Respublikası Prezidentinin təqdimatına əsasən Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya Məhkəməsinin, Azərbaycan Respublikası Ali Məhkəməsinin və Azərbaycan Respublikası Mərkəzi Bankı İdarə Heyətinin kollegial fəaliyyəti üçün zəruri olan sayda onlara üzvlüyə namizədləri iki dəfə təqdim edildikdən sonra, qanunla müəyyən edilmiş müddətdə təyin etmədikdə, habelə bu Konstitusiyanın 94-cü və 95-ci maddələrində, 96-cı maddəsinin II, III, IV və V hissələrində, 97-ci maddəsində göstərilən vəzifələrini aradan qaldırıla bilməyən səbəblər üzündən icra etmədikdə, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisini buraxır”. Reallıqda hətta hansısa hadisələr nəticəsində Milli Məclisin tərkibi balanslaşdırılmış (az-çox xalqın iradəsini ifadə etmiş) olsa belə, bu müddəa imkan yaradır ki, hakim partiyanın deputatları özləri sərfəli vaxtda süni olaraq etimadsızlıq barədə məsələ qaldırsınlar və etimadsızlıq göstərsinlər ki, Milli Məclis buraxılsın, sonra da daha sərfəli tərkibdə «seçilsin». Onu da əlavə edim ki, Milli Məclisin etimadsızlıq barədə qərarı əsasında Nazirlər Kabineti buraxılmır, belə qərar yalnız tövsiyə xarakteri daşıyır.
9.              Konstitusiyanın 100-cü maddəsinə təklif edilən dəyişiklik prezidentliyə namizədlər üçün yaş senzini (35 yaş) aradan qaldırır; bu düzəlişə əsasən Azərbaycan Respublikasının ərazisində 10 ildən artıq daimi yaşayan, seçkilərdə iştirak etmək hüququna malik olan, ağır cinayətə görə məhkum olunmayan, başqa dövlətlər qarşısında öhdəliyi olmayan, ali təhsilli, ikili vətəndaşlığı olmayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilə bilər. Bu o deməkdir ki, 18 yaşlı şəxs də dövlət başçısı ola bilər – kimsə deyə bilər ki, bu yaşında heç kəsin ali təhsili olmur – biz isə deyirik ki, ekstern ilə imtahanlar veribsə, olur; təhsilini bir neçə il əvvəl başlayanda da olur.
10.           Konstitusiyanın 101-ci maddəsinə təklif edilən dəyişikliklərlə bağlı əsas etibarilə prezidentin səlahiyyət müddətinin 5 ildən 7 ilə qaldırılması ciddi və düzgün tənqid edilir. Onsuz da say məhdüdiyyəti olmadan eyni şəxsin prezident ola biləcəyə dövlətdə, səlahiyyət müddətinin artırılması artıq avtoritarizmdən çox, totalitarizmi xatırladır. Onu bildirim ki, bu təklif dövlət başçısının səlahiyyət müddətini 7 il müəyyən etməklə, Azərbaycanı Fransa ilə deyil (orada müddət 2002-ci ildən 5 ilə endirilmişdir), Tacikistan və Özbəkistan ilə eyni sıraya çıxır. Bununla yanaşı, layihə müəllifləri dövlət başçısına yeni səlahiyyət - Azərbaycan Respublikasının Prezidenti növbədənkənar Azərbaycan Respublikası Prezidenti seçkilərini təyin etmək səlahiyyəti də verirlər. Əlavə edilən cümlə imkan yaradır ki, dövlət başçısı özünün, yaxud dəstəklədiyi namizədin seçilməsi üçün ən əlverişli vaxtda növbədənkənar seçkilər elan etsin.
11.           Layihədə ən çox etiraz doğan müddəalardan biri 1031 maddəsidir:
«Azərbaycan Respublikasının vitse-prezidentləri
I. Azərbaycan Respublikasının Birinci vitse-prezidenti və vitse-prezidentləri Azərbaycan Respublikasının Prezidenti tərəfindən vəzifəyə təyin və vəzifədən azad edilirlər.
II. Azərbaycan Respublikasının vitse-prezidenti vəzifəsinə seçkilərdə iştirak etmək hüququna malik olan, ali təhsilli, başqa dövlətlər qarşısında öhdəliyi olmayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı təyin edilir».
Bu o deməkdir ki, heç kəs tərəfindən seçilməmiş, dövlət başçısının fərdi qaydada təyin etdiyi şəxslər, hətta Baş Nazir, Konstitusiya və Ali Məhkəmə hakimlərindən fərqli olaraq parlamentin formal təsdiqini belə almamış şəxslər prezidentdən sonrakı ən mühüm dövlət postlarını tutacaqlar və bu cür təyinatlar, hətta etiraz doğuracaqları təqdirdə də mübahisələndirilə bilməz. Üstəlik, vitse-prezidentlərin heç sayı da bilinmir! ABŞ-da cəmi bir vitse-prezident olduğu, əksər dövlətlərdə ümumiyyətlə belə vəzifə nəzərdə tutulmadığı halda, kiçik Azərbaycanda sayı bilinməyən vitse-prezidentlər olacaq. Onu da deyim ki, ABŞ-da prezident seçkilərində səs verənlər bilirlər ki, hansı prezidentliyə namizəd seçiləcəyi təqdirdə kim vitse-prezident olacaq, yəni faktiki vitse-prezidenti də seçirlər.
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 155-ci maddəsi bu kimi təkliflərin referenduma çıxarılmasını yasaqlayır:
«Bu Konstitusiyanın 1-ci, 2-ci, 6-cı, 7-ci, 8-ci və 21-ci maddələrində dəyişikliklər və ya onların ləğv edilməsi haqqında, 3-cü fəslində nəzərdə tutulmuş insan və vətəndaş hüquqları və azadlıqlarının ləğvi və ya Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdə nəzərdə tutulduğundan daha artıq dərəcədə məhdudlaşdırılması haqqında təkliflər referenduma çıxarıla bilməz».
Konstitusiyanın 1-ci maddəsinin I hissəsində göstərilmişdir:
«Azərbaycan Respublikasında dövlət hakimiyyətinin yeganə mənbəyi Azərbaycan xalqıdır».
Konstitusiyanın 2-ci maddəsinin II hissəsində göstərilmişdir:
«Azərbaycan xalqı öz suveren hüququnu bilavasitə ümumxalq səsverməsi — referendum və ümumi, bərabər və birbaşa seçki hüququ əsasında sərbəst, gizli və şəxsi səsvermə yolu ilə seçilmiş nümayəndələri vasitəsilə həyata keçirir».
Gördüyümüz kimi, göstərilən maddələrin mətninə bilavasitə düzəlişlər edilməsə də, mənbəyi xalq olmayan, heç kəs tərəfindən seçilməyən və hətta parlamentin təsdiqini almayan vitse-prezidentlər təsisatı ilə həmin müddəalar əhəmiyyətli dərəcədə dəyişdirilir, mənasızlaşdırılır.
12.           Layihədə Konstitusiyanın 105-ci maddəsinə təklif olunan «inqilabi düzəliş» Konstitusiyanın müqəddiməsində hələ 1995-ci ildən bəyan edilən hüquqi dövlət qurmaq niyyətini alt-üst edir. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti vaxtından əvvəl vəzifədən getdikdə onun sələfi daha Baş Nazir deyil, vitse-prezidentlər (Birinci vitse-prezident və dövlət başçısının müəyyən etdiyi ardıcıllıqla digər vitse-prezidentlər) olmalıdır. Yəni xalq tərəfindən seçilməmiş, hətta Milli Məclisin təsdiq etmədiyi şəxslər prezident səlahiyyətlərini həyata keçirə bilərlər. O ki qaldı seçki müddətinin qısaldılmasına, burada Konstitusiya Seçki Məcəlləsindəki dəyişikliklərə uyğunlaşdırılır – görünür, müəlliflər düşünürlər ki, əgər növbəti seçkilər 2 aya keçirilirsə, növbədənkənər seçkilər də bundan artıq vaxt aparmamalıdır. Bu dəyişiklik də Konstitusiyanın 1 və 155-ci maddələri ilə bir araya sığmır.
13.           121-ci maddəyə təklif edilən dəyişikliklər nəticəsində Baş nazir, nazir, digər mərkəzi icra hakimiyyəti orqanlarının rəhbərlərinin təyin edilməsi üçün yaş senzi (30 yaş) aradan götürülür. Xatırladım ki, hazırki Baş nazir Artur Rəsizadənin 81 yaşı bu ilin fevralında tamam olub (ona uzun ömür arzulayıram).
14.           Layihənin 126-cı maddəsinə əsasən isə hakimlər üçün də yaş senzi aradan götürülür.

b) İnsan və vətəndaş hüquq və azadlıqları sahəsində təklif olunan dəyişikliklər barədə
15.           Konstitusiyanın «Mülkiyyət hüququ» adlanan 29-cu maddəsinə təklif edilən düzəlişlərdə göstərilir:
«V. Xüsusi mülkiyyət sosial öhdəliklərə səbəb olur.
VI. Sosial ədalət və torpaqlardan səmərəli istifadə məqsədi ilə torpaq üzərində mülkiyyət hüququ qanunla məhdudlaşdırıla bilər».
Əvvəla, sosial öhdəliklər əsas etibarilə dövlət üçün səciyyəvi termindir. Burada ilk növbədə dövlətin pensiyalar, sosial yardım, müavinətlər, elm, təhsil, səhiyyə və s. bu kimi sahələrdə götürdüyü öhdəliklər nəzərdə tutulur. Sahibkarlara münasibətdə bu termin barədə yekdil fikir yoxdur: bəziləri iri şirkətlərin yerli əhalinin maraqlarını nəzərə edən fəaliyyəti nəzərdə tuturlar, digərləri təhsil və s. proqramların həyata keçirilməsini. 29-cu maddənin V hissəsinə təklif olunan yenilikdə isə xüsusi mülkiyyətin kimə aid olunduğuna fərq qoyulmur – bizə isə yaxşı məlumdur ki, mülkiyyətçilərin əksəriyyəti sahibkar deyil. Məsələn, mülkiyyətində bircə evi, yaxud tək mənzili olan şəxslər. Lakin təkli olunan meyarın qeyri-müəyyənliyi səbəbindən məhz adi mülkiyyətçilərin üzərinə yeni öhdəliklər qoyulmasına cəhd göstərilir. Eyni maddəyə təklif olunan VI hissə də mülkiyyət hüququ sahəsində son 8 ildə baş verən xoşagəlməz vəziyyəti daha da dözülməz edə bilər. «Sosial ədalət» və «torpaqlardan səmərəli istifadə» anlayışlarının qeyri-müəyyənliyi burada çox ciddi özbaşınalıqlara şərait yarada bilər ki, nəticədə oliqarxlar deyil, adi insanlar zərər çəkər.
İkincisi, Konstitusiyanın yuxarıda istinad etdiyimiz 155-ci maddəsinə əsasən Konstitusiyanın 3-cü fəslində nəzərdə tutulmuş insan hüquqları və azadlıqlarının Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdə nəzərdə tutulduğundan daha artıq dərəcədə məhdudlaşdırılması haqqında təkliflər referenduma çıxarıla bilməz.
Azərbaycan Respublikası 2002-ci ildən İnsan Hüquqları və Əsas Azadlıqların Müdafiəsi haqqında Konvensiya və ona dair bir neçə Protokolun iştirakçısıdır. Həmin Konvensiyaya dair 1 saylı Protokolda göstərilmişdir:
«Hər bir fiziki və hüquqi şəxs öz mülkiyyətindən maneəsiz istifadə hüququna malikdir. Heç kəs, cəmiyyətin maraqları naminə qanunla və beynəlxalq hüququn ümumi prinsipləri ilə nəzərdə tutulmuş şərtlər istisna olmaqla, öz mülkiyyətindən məhrum edilə bilməz.
Yuxarıdakı müddəalar dövlətin ümumi maraqlara müvafiq olaraq, mülkiyyətdən istifadəyə nəzarəti həyata keçirmək üçün, yaxud vergilərin və ya digər rüsum və ya cərimələrin ödənilməsini təmin etmək üçün zəruri hesab etdiyi qanunları yerinə yetirmək hüququnu məhdudlaşdırmır».
Mülkiyyət hüququnun mücərrəd «sosial öhdəliklər» termini əsasında məhdudlaşdırılması nə Protokolun 1-ci maddəsinə, nə də ki, Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinin həmin maddənin tətbiqi təcrübəsinə uyğun deyildir.
16.           Konstitusiyanın 32-ci maddəsinə təklif olunan VI – VIII hissələr əslində qanunlara edilmiş dəyişikliklər nəticəsində («Daşınmaz əmlakın dövlət reyestri haqqında», «Hüquqi şəxslərin dövlət qeydiyyatı və dövlət reyestri haqqında» və s. qanunlar) artıq bir neçə ildir ki, həyata keçirilir. Hüquqa və məntiqə zidd olsa da, burada Konstitusiya adi qanunlara uyğunlaşdırılır. Əksər dövlətlərdə olduğu kimi, Azərbaycanda da uzun illər hər kəs kommersiya hüquqi şəxslərinin reyestr məlumatlarını, o cümlədən təsisçilər və onların payları haqqında məlumatları əldə edə bilərdi, bir neçə ildir ki, bu, yasaqlanmışdır. Həmin qanunlara edilmiş dəyişikliklər nəticəsində, məsələn, hər hansı şəxsin hansı şirkətlərdə payı olması, mülkiyyətində nə kimi daşınmaz əmlak, avtomaşın və s. barədə məlumat alınması mümkünsüz olmuşdur. Aydındır ki, bu dəyişikliklər adi vətəndaşların mənafeyinə xidmət etmir və beynəlxalq təcrübəyə uyğun deyildir.
32-ci maddəyə təklif olunan dəyişiklik Konstitusiyanın 50-ci maddəsinə («Məlumat azadlığı» ziddir. Həmin maddənin I hissəsində deyilir: «Hər kəsin qanuni yolla istədiyi məlumatı axtarmaq, əldə etmək, ötürmək, hazırlamaq və yaymaq azadlığı vardır».
Bu dəyişiklər həm də İnsan Hüquqları və Əsas Azadlıqların Müdafiəsi haqqında Konvensiyanın 10-cu maddəsinə («İfadə azadlığı): dövlət hakimiyyəti orqanları tərəfindən hər hansı maneə olmadan və dövlət sərhədlərindən asılı olmayaraq, məlumat və ideyaları almaq və yaymaq azadlığına zidd olduğu üçün Konstitusiyanın 155-ci maddəsinə əsasən insan və vətəndaş hüquqları və azadlıqlarının Azərbaycan Respublikasının tərəfdar çıxdığı beynəlxalq müqavilələrdə nəzərdə tutulduğundan daha artıq dərəcədə məhdudlaşdırılması haqqında təkliflər referenduma çıxarıla bilməz.
17.           47-ci maddənin III hissəsinə də dəyişiklik nəzərdə tutulmuşdur. Hazırda bu müddəada göstərilmişdir:
İrqi, milli, dini, sosial ədavət və düşmənçilik oyadan təşviqat və təbliğata yol verilmir.
Təklif olunur: İrqi, milli, dini, sosial və hər hansı digər meyara əsaslanan ədavət və düşmənçilik oyadan təşviqat və təbliğata yol verilmir.
«Hər hansı digər meyar» «istənilən meyar» deməkdir. Sadələşdirsək, belə yazmaq olar: İstənilən meyara əsaslanan ədavət və düşmənçilik oyadan təşviqat və təbliğata yol verilmir. Bu minvalla ifadə azadlığı heçə endirilə bilər: Azərbaycan təcrübəsində bu «uydurulmuş meyar» kimi tətbiq oluna, kütləvi repressiyalara daha da geniş meydan verə bilər, jurnalistləri, digər yazarları cinayət məsuliyyətinə, başqa məsuliyyətə cəlb etmə təhlükəsi altında fikirləri sərbəst ifadə etməkdən daşındırar. Bu təklif də Konstitusiyanın 155-ci maddəsinə əsasən referenduma çıxarıla bilməz.
18.           49-cu maddəyə edilən təklif sərbəst toplaşlaşmaq azadlığının daha da məhdudlaşdırılmasına xidmət edir. Belə ki, bu hüquqdan istifadə edilməsi qabaqcadan ictimai qaydanı pozmamaqla şərtləndirilir. Bu «yenilik» də sərbəst toplaşmaq azadlığının daha da məhdudlaşdırılmasına yönəlmişdir. Belə ki, ictimai qaydanı pozmamaq şərtinin pozulub-pozulmamasının əvvəlcədən proqnozlaşdırılması siyasi müxalifətin ucdantutdu bütün tədbirlərinin qarşısının alınması üçün istifadə oluna bilər. Konvensiyanın 155-ci maddəsi bu təklifin də referenduma çıxarılmasını yasaqlayır.

19.           Konstitusiyanın 53-cü maddəsinin I hissəsinin hazırki redaktəsinə əsasən Azərbaycan Respublikası vətəndaşlığından məhrum edilmə birmənalı olaraq istisna olunur. Layihə müəllifləri isə təklif edirlər ki, həmin müddəa bu şəkildə ifadə olunsun:
«Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı Azərbaycan Respublikası vətəndaşlığından (onun qanunla müəyyən edilmiş itirilmə halları istisna olmaqla) məhrum edilə bilməz». Bu o deməkdir ki, vətəndaşlıqdan məhrum edilmə hallarının müəyyən edilməsi adi qanunlarda mümküm olur. Əslində adi qanun - Azərbaycan Respublikasının vətəndaşlığı haqqında» Azərbaycan Respublikası Qanununa 2014 – 2015-ci illərdə edilmiş dəyişikliklər artıq belə halları müəyyən edib, məsələn, onun 18-ci maddəsinin birinci hissəsinin 3-cü bəndində vətəndaşlığın itirilməsi üçün əsaslardan biri kimi Azərbaycan Respublikası vətəndaşının dövlətin təhlükəsizliyinə ciddi zərər vuran davranışı göstərilmişdir. Həmin maddədə «Vətəndaşsızlığın ixtisari haqqında» Konvensiya müddəalarının nəzərə alınması göstərilsə də, Azərbaycan Respublikası həmin sənədi imzayarkən və ratifikasiya edərkən heç bir qeyd-şərt edilmədiyindən, Konvensiyaya əsasən vətəndaşlığın itirilməsinə o zaman yol verilə bilər ki, o şəxsin vətəndaşlıqsız qalması ilə nəticələnməsin. Təkcə iki istisna var: 1) başqa dövlətin vətəndaşlığını qəbul etmiş şəxs müvafiq qanunla müəyyən edilən (yeddi ildən az olmamaq şərtilə) müddətdə fasiləsiz xaricdə yaşayarsa, öz vətəndaşlığını saxlamaq niyyətini müvafiq hakimiyyət orqanına bildirmədiyi təqdirdə vətəndaşlığını itirə bilər; 2) vətəndaş bu dövlətin ərazisində doğulmayıbsa, bu dövlətin qanunu onun yetkinlik yaşına çatandan bir il keçdikdən sonra həmin dövlətin vətəndaşlığını saxlamasını bu dövlətin ərazisində yaşaması və ya müvafiq orqanlarda qeydiyyatdan keçməsi ilə şərtləndirə bilər.
Müasir dövlətimizin hüquqi təməl daşı olan 1991-ci il Azərbaycan Respublikasının Dövlət Müstəqilliyi haqqında Konstitusiya Aktının 18-ci maddəsi vətəndaşlıqdan məhrum etməni birmənalı yasaqlayır.
Layihə müəllifləri bilmədən, yaxud da bilərəkdən «vətəndaşlığı itirmə» və «vətəndaşlıqdan məhrum edilmə» anlayışlarını qarışdırmaqla, hüquqi ziddiyyətli bir müddəa təqdim etmişlər. Başlıcasi isə, bu hüquq novellası aşkar avtoritar xarakter daşıyır, belə ki, imperativ qaydada indiyə kimi qəbul edilməsi qadağan olan qərarı (vətəndaşlıqdan məhrum etmə) mümkün edir və SSRİ-nin totalitarizm çağlarında mövcud bir münasibətlər sisteminə belə qayıdış bizim yaxın gələcəyimiz üçün heç də yaxşı nəticələr vəd etmir. 
Yeri gəlmişkən, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Administrasiyasının qanunvericilik və hüquq ekspertizası şöbəsinin müdiri Şahin Əliyev hələ 2000-ci ildə yazırdı: «İnsanın vətəndaşlıq hüququ əsas və ən vacib hüquqdur. Buna görə də, vətəndaşlıqdan məhrum etmə qeyri-insani aktdır».

Fuad Ağayev

21 iyul 2016-cı il

R. İbrahimbəyovun MSK-ya qarşı iddiası üzrə kassasiya şikayətinin mətni (qısa ixtisarlarla)

AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASI ALİ MƏHKƏMƏSİNİN
İnzibati-İqtisadi kollegiyasına
Bakı şəhəri, Yusif Səfərov, 14, 1193-cü məhəllə
İddiaçı: İbrahimbəyov Rüstəm Məmməd İbrahimoviç...
İddiaçının nümayəndəsi və vəkili: Fuad Arif oğlu Ağayev...
tərəfindən
Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin İnzibati-İqtisadi Kollegiyasının iddiaçı
İbrahimbəyov Rüstəm Məmməd İbrahimoviçin Azərbaycan Respublikası
Mərkəzi Seçki Komissiyasına qarşı qərarın ləğv edilməsi barədə iddia ərizəsinə
dair inzibati iş üzrə 2-1inz(103)-1420/2013 saylı, 30 avqust 2013-cü il tarixli qərarından
KASSASİYA ŞİKAYƏTİ
1. Faktların ifadəsi
1.1. 12 avqust 2013-cü il tarixində 157 nəfər üzvü olan «Milli Şura» seçicilərin təşəbbüs qrupu bu il oktyabrın 9-na təyin edilmiş Azərbaycan Respublikası Prezidentinin seçkilərində Rüstəm Məmməd İbrahimoviç İbrahimbəyovun namizədliyini irəli sürmüşdür.
1.2. 22 avqust 2013-cü il tarixində iddiaçının Azərbaycan Respublikası Prezidentliyinə namizədliyinin irəli sürülməsinin təsdiq edilməsi üçün aşağıdakı sənədlər MSK-ya təqdim edilmişdir:
· Seçicilərin təşəbbüs qrupunun yaradılması və namizədliyin irəli sürülməsi barədə yığıncağın protokolu;
· Seçicilərin təşəbbüs qrupunun bildirişi;
· Namizədin öhdəlik ərizəsi;
· İddiaçının Rusiya Federasiyası vətəndaşlığından çıxması ilə bağlı Rusiya Federasiyasının Federal Miqrasiya Xidmətinin Moskva İdarəsinə verdiyi ərizənin baxış üçün qəbulu haqqında arayışın notarial qaydada təsdiqlənmiş surəti və tərcüməsi;
· İddiaçının Rusiya Federasiyası qarşısında vergi öhdəlikləri olmaması barədə arayışın notarial qaydada təsdiqlənmiş surəti və tərcüməsi.
1.3. Azərbaycan Respublikasının Mərkəzi Seçki Komissiyasının  27 avqust 2013-cü il tarixli, 20/118  saylı Qərarı ilə 2013-cü il oktyabrın 9-na təyin edilmiş Azərbaycan Respublikası Prezidentinin seçkilərində namizədliyi "Milli Şura" seçicilərin təşəbbüs qrupu tərəfindən irəli sürülmüş Rüstəm Məmməd İbrahimoviç İbrahimbəyovun namizədliyi təsdiq edilməmişdir.
1.4. Qərarın hüquqi əsasları kimi Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 56 və 100-cü, Seçki Məcəlləsinin 19.4., 19.14, 28.2., 28.4. və 53-cü maddələrinə istinad olunmuşdur.
1.5. Mübahisələndirdiyimiz sənədin mətnindən göründüyü kimi, Rüstəm İbrahimbəyovun namizədliyinin təsdiq edilməsindən imtina kimi cavabdeh aşağıdakıları göstərmişdir:
1.5.1. İddiaçının «eyni zamanda iki dövlətin – Azərbaycan Respublikasının və Rusiya Federasiyasının vətəndaşlığına malik olmaqla ikili vətəndaşlığının olması»;
1.5.2. İddiaçının başqa ölkələr qarşısında öhdəliyinin olmaması qənaətinə gəlmək üçün kifayət qədər əsasların mövcud olmaması;
1.5.3. İddiaçının Azərbaycan Respublikasının ərazisində «son 10 ildə cəmi 1163 gün kiçik fasilələrlə yaşaması».
2. Milli qanunvericilik aktlarının uyğun normaları
2.1. MSK öz qərarında ilk növbədə 1995-ci il noyabrın 27-dən qüvvədə olan Konstitusiyanın 100-cü maddəsinə  istinad etmişdir:
«Yaşı otuz beşdən aşağı olmayan, Azərbaycan Respublikasının ərazisində 10 ildən artıq daimi yaşayan, seçkilərdə iştirak etmək hüququna malik olan, o cümlədən ağır cinayətə görə məhkum olunmayan, başqa dövlətlər qarşısında öhdəliyi olmayan, ali təhsilli, ikili vətəndaşlığı olmayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilə bilər».
Qərardan göründüyü kimi, MSK bu maddədə sadalanan əlamətlərdən üçünün (1) Azərbaycan Respublikasının ərazisində 10 ildən artıq daimi yaşayış; 2) başqa dövlətlər qarşısında öhdəlik olmaması; 3) ikili vətəndaşlığın olmaması) iddiaçıya xas olmaması qənaətinə gəlmişdir.
«53.2. ... namizədi irəli sürən seçicilərin təşəbbüs qrupu öz təşəbbüsü barədə müvafiq seçki
....
3. Cavabdehin qanunu düzgün tətbiq etməməsi
....
· R.İbrahimbəyovun namizədliyinin Azərbaycan Respublikası Prezidentinin seçkilərində irəli sürülməsini təsdiq etməyən MSK-nın davranışı və qərarı aşkar qanunsuz, iddiaçının siyasi baxışlarına, hazırki iqtidara münasibətinə görə tətbiq olunan ayrıseçkiliyin bariz nümunəsi olmaqla, onun təqibi kampaniyasının tərkib hissəsidir.
4. Qərarın əsaslandırıcı hissəsində Konstitusiyanın təfsiri haqqında
4.1. Yuxarıda göstərdiyimiz kimi, MSK Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 100-cü maddəsində sadalanan əlamətlərdən üçünün R.İbrahimbəyova xas olmadığını vurğulamışdır. Hərçənd bu məsələlər namizədliyin irəli sürülməsi mərhələsinə aid deyildir, biz qanunvericiliyi bu dərəcədə kobud pozuntularla tətbiq olunmasına münasibətimizi bildirməyə borcluyuq.
4.2. Azərbaycan Respublikasının ərazisində 10 ildən artıq daimi yaşamaq
4.2.1. 1991-ci ildən Azərbaycan Respublikası Prezidenti Administrasiyasının (əvvəllər Aparatının) qanunvericilik və hüquq ekspertizası şöbəsinin müdiri işləyən Şahin Əliyev bununla bağlı göstərir ki, prezidentliyə namizəd kimi Azərbaycanda 10 ildən az yaşamayan vətəndaş qeydə alına bilər. «Daimi yaşayan» o deməkdir ki, namizəd Azərbaycan Respublikasında göstərilən müddətdən az yaşamamalıdı, özü də ki, söhbət Prezident vəzifəsinə irəli sürülmədən bilavasitə əvvəlki müddətdən getmir. Namizədin on illik müddəti hissə-hissə, zamanı başqa ölkələrdə yaşadığı müəyyən fasilələrə yol verilməklə «toplana» bilər. «Daimi yaşayış» tələbi xarici ölkələrə ezamiyyət və səfərləri, istirahət və müalicə səfərlərini və s. istisna etmir.
4.2.2. Güman edirəm, şərhə ehtiyac yoxdur. Rüstəm İbrahimbəyovun daimi yaşayış yerinin Azərbaycanda olması, evinin bu iddia ərizəsinin əvvəlində göstərdiyimiz ünvanda yerləşməsi qərar müəlliflərinə də aydındır. Onların iddiaçının son 10 ildə Azərbaycanda 1163 gün (3 ildən artıq) olmasını göstərmələri əslində PR xarakterli, hüquqi əhəmiyyət kəsb etməyən hərəkətdir. 1939-cu ildə Bakıda anadan olmuş, böyümüş, ali məktəb də daxil olmaqla təhsil almış, Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqına 20 il sədrlik edən, «İbrus» teatrının 13 il bədii rəhbəri olan bir şəxsin guya ölkəmizdə 10 il daimi yaşamamasını uydurmaq, hesab edirəm, çox ciddi qüsurdur.
İddiaçının uzun müddət MDB və Baltika ölkələri kinematoqrafçıları Konfederasiyasının da sədri, Rusiya Kinematoqrafçılar İttifaqının katibi, «Feliks» Avropa Kinematoqrafçılar İttifaqının və Amerika kino sənəti akademiyasının üzvü olması onun xarici səfərlərini zəruri etmişdir və edir. Belə olan halda, bu cür insanla fəxr etmək əvəzinə MSK onun namizədliyinin təsdiq edilməməsi üçün həqiqətdən uzaq fikirlərə geniş meydan vermişdir.
4.2.3. Cavabdeh daimi yaşayış məsələsinə toxunmaqla, bilərəkdən və ya bilməyərək Azərbaycan Respublikasının hazırki Prezidentinin 2003-cü ildə namizəd kimi qeydə alınmasına da şübhə toxumları səpmişdir. MSK-dan fərqli olaraq iddia tərəfi hesab etmir ki, dövlət başçısı o zaman ölkəmizdə 10 ildən artıq yaşayan vətəndaş sayıla bilməzdi.
4.3. İkili vətəndaşlıq haqqında
4.3.1. Hüquqda «iki vətəndaşlığı olan şəxs» və «ikili vətəndaşlığı olan şəxs» anlayışları fərqləndirilir. İkili vətəndaşlıq o zaman mövcuddur ki, dövlətlərarası müqavilə əsasında iki dövlət, onların qanunvericiliyi buna yol verirsə, öz vətəndaşlarının hər iki dövlətin vətəndaşlığını tanıyırlar. Əgər qanunvericilik buna yol vermirsə və ya iki dövlət arasında müvafiq müqavilə yoxdursa, ikili vətəndaşlıqdan danışmaq mümkünsüzdür.
4.3.2. İndi baxaq görək, bu barədə Azərbaycan Respublikası qanunvericiliyi bu barədə nə deyir. «Azərbaycan Respublikasının vətəndaşlığı haqqında» Azərbaycan Respublikası Qanununun 10-cu maddəsində göstərilmişdir:
«Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olan şəxsin xarici dövlətin vətəndaşlığına mənsubiyyəti, Azərbaycan Respublikasının beynəlxalq müqavilələrində nəzərdə tutulmuş və ya Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 109-cu maddəsinin 32-ci bəndinə müvafiq surətdə həll edilmiş hallar istisna olmaqla tanınmır».
Azərbaycan Respublikası indiyədək heç bir dövlətlə ikili vətəndaşlığa dair müqavilə bağlamamışdır. Rusiya Federasiyasının belə müqavilələri, məsələn, Tacikistan Respublikası ilə var, Azərbaycanın yoxdur. Konstitusiyanın 109-cu maddəsinin 32-ci bəndinə müvafiq olaraq Azərbaycan Respublikası Prezidenti icra qaydasında Rüstəm İbrahimbəyovun Rusiya Federasiyasının vətəndaşlığının da tanınması barədə heç bir fərman, yaxud sərəncam verməmişdir. Deməli, iddiaçının ikili vətəndaşlığını mümkün edə biləcək heç bir hal yoxdur. Buradan da o nəticə çıxır ki, R.İbrahimbəyovun Rusiya Federasiyasının vətəndaşı olsa idi belə,  Azərbaycan Respublikası onu yalnız və yalnız öz vətəndaşı kimi tanımalıdır.
4.3.3. İddiaçının ikili vətəndaşlığını təsbit edə biləcək heç bir sübuta malik olmayan MSK əlacsızlıqdan bu barədə Azərbaycan Respublikası Daxili İşlər Nazirliyindən məktub almışdır. Cavabdeh bəlkə hesab edir ki, həmin nazirlik ona aid olmayan arayışlar verməklə beynəlxalq hüququ dəyişdirəcək?
4.4. Başqa dövlətlər qarşısında öhdəlik
4.4.1. Baxmayaraq ki, iddiaçı MSK-ya Rusiya Federasiyasının Federal Miqrasiya Xidmətinə təqdim etdiyi sənədlərin təsdiq olunmuş surətlərini vermişdir və sənədlərdən görünür ki, onun həmin ölkə qarşısında heç bir öhdəliyi yoxdur, cavabdeh qərarında yazır ki, guya onun başqa ölkələr qarşısında öhdəliyinin olmaması qənaətinə gəlmək üçün kifayət qədər əsaslar mövcud deyildir.
4.4.2. Çox acınacaqlı və MSK-nın ifrat qərəzçiliyi, ayrı-seçkiliyin nümayişini ifadə edən yanaşmadır. Cavabdeh konkret hər hansı öhdəliyin olmasını iddia da edə bilmir, ancaq ümumi ifadələrlə arqument kasadlığını ört-basdır etməyə cəhd göstərir. Yalnız və yalnız R.İbrahimbəyova münasibətdə, yəni bu yaxınlaradək Rusiya Federasiyasının vətəndaşı olmasını gizlətməyən şəxsə münasibətdə bu fərqli yanaşmaya yol verilmişdir.
5. Apellyasiya Məhkəməsinin qərarı
5.1. Yuxarıda yazılanlara əsasən iddiaçı MSK-ya qarşı iddia ərizəsi verərək 1) «2013-cü il oktyabrın 9-na təyin edilmiş Azərbaycan Respublikası Prezidentinin seçkilərində namizədliyi «Milli Şura» seçicilərin təşəbbüs qrupu tərəfindən irəli sürülmüş Rüstəm Məmməd İbrahimoviç İbrahimbəyovun namizədliyinin təsdiq edilməməsi haqqında» Azərbaycan Respublikası Mərkəzi Seçki Komissiyasının « 27 avqust 2013-cü il tarixli, 20/118 №-li Qərarının ləğv edilməsinə və 2) Azərbaycan Respublikası Mərkəzi Seçki Komissiyasının üzərinə 2013-cü il oktyabrın 9-na təyin edilmiş Azərbaycan Respublikası Prezidentinin seçkilərində Rüstəm Məmməd İbrahimoviç İbrahimbəyovun namizədliyinin irəli sürülməsini təsdiq edən qərarın dərhal qəbul edilməsi vəzifəsi qoyulmasını Bakı Apellyasiya Məhkəməsindən xahiş etmişdir.
5.2. Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin İnzibati-İqtisadi Kollegiyasının 2-1inz(103)-1420/2013 saylı, 30 avqust 2013-cü il tarixli qərarı ilə iddia rədd edilmişdir.
5.3. Məhkəmə kollegiyası qərarının əsaslandırıcı hissəsi, demək olar ki, MSK qərarı mətninin köçürməsindən (copy - paste) başqa bir şey deyildir. Yalnız qərarın sonuncu, yeddinci səhifəsində iddia ərizəsindəki dəlillərin kiçik bir hissəsinə toxunulmuşdur:
«(1)İddiaçı öz tələbində iddiaçının «namizədliyinin irəli sürülməsi» və «seçilməsi» anlayışlarının tamamilə fərqli məfhumlar olduğunu göstərsə də bu dəlil əsassızdır. Belə ki, qeyd olunduğu kimi Konstitusiyanın qeyd olunan maddəsində namizədliyə dair tələblər göstərilmişdir və bunu istisna edən əsasların mövcud olması namizədliyin təsdiq edilməməsi üçün əsasdır.
(2)Həmçinin, iddia ərizəsində iddiaçının ikili vətəndaşlığının mümkün edə biləcək heç bir halın olmaması göstərilsə də özünün də göstərdiyi kimi Azərbaycan Respublikası vətəndaşı olmaqla yanaşı Rusiya Federasiyasının vətəndaşı olması məhz iddiaçının ikili vətəndaşlığının olmasını təsdiq edir.
(3) Bundan əlavə, iddiaçının tələbində vergi öhdəliklərinin olmaması barədə arayışın təqdim edildiyi, cavabdehin qərarında isə öhdəliyin olmaması qənaətinə gəlmək üçün kifayət qədər əsasların mövcud olmaması göstərilmişdir.
Göründüyü kimi, Konstitusiyanın qeyd olunan maddəsində tək vergi öhdəliyinin deyil, başqa dövlətlər qarşısında öhdəliyin olmaması göstərilmişdir. Azərbaycan Respublikası Konstitusiya Məhkəməsinin də yuxarıda göstərilən qərarında da həmin «...başqa dövlətlər qarşısında öhdəliyi olmayan...» müddəasına göstərilən qaydada şərh verilmişdir»».
5.4. Məhkəmə Kollegiyasının birinci dəlili onu göstərir ki, hakimlər sadəcə iddia ərizəsinin «namizədliyin irəli sürülmə» mərhələsinə aid dəlillərinin (bu şikayətdə 3.1. – 3.5. bəndlərini əhatə edir), demək olar ki, hamısını qiymətləndirməkdən yayınmışlar. Ümid edirəm, hörmətli Ali Məhkəmə buna heç olmasa cəhd göstərər. Apellyasiya Məhkəməsinin yazdığından belə çıxırki, «namizədliyin irəli sürülməsi» və «seçilmə» anlayışlarının tamamilə fərqli məfhumlar olması haqqında dəlil əsassızdır, yəni bunlar fərqli məfhumlar deyil, eyni şeylərdir. Təəssüf hissi ilə göstərməliyik ki, istər MSK, istərsə də aşağı məhkəmə məntiqdən xəbərsizliklərini nümayiş etdirmişlər.
5.5. Məhkəmənin ikinci dəlili ilə bağlı yenə də təəccüblənməli oluruq. Belə ki, ikili vətəndaşlığın nə olması barədə iddia ərizəsində göstərilən dəlillərin heçcə birinin (burada 4.3.1. – 4.3.3. bəndləri) adı çəkilmir, mübahisələndirilmir. Yalnız tezis bəyan edilir. Bunu məhkəmə araşdırması adlandırmaq mümkündürmü?
5.6. Üçüncü dəlillə bağlı biz yenə də MSK və məhkəmənin qanunsuz mövqelərinin sıx tellərlə bağlılığını müşahidə edirik. İddiaçının başqa dövlət qarşısında öhdəliyi varsa, onu göstərmək əvəzinə MSK öz qərarında və onun nümayəndəsi məhkəmədə dedilər ki, belə öhdəlik ola bilər. Söhbət hansı konkret öhdəlikdən gedə bilər, bu məsələ açıq qaldı. Halbuki, İnzibati Prosessual Məcəllənin 14.1. maddəsinə əsasən mübahisələndirilən inzibati aktı qəbul etmiş inzibati orqan həmin aktın qəbul edilməsini zəruri edən faktiki şərtlərin mövcudluğunu sübut etməlidir. 14.3. maddəsinə görə, inzibati orqan iddiaçının arzuladığı inzibati aktın qəbulunu konkret halda istisna edən faktiki şərtlərin mövcudluğuna istinad etdiyi hallarda, belə şərtlərin mövcudluğunu sübut etmək vəzifəsi həmin inzibati orqanın üzərinə düşür.
Məhkəmə isə prosessual qanunun üzünü astarına çevirərək, sübutetmə yükünü birbaşa R.İbrahimbəyovun üzərinə qoymuşdur!
5.7. Bir neçə kəlmə də Azərbaycan Respublikasının ərazisində 10 ildən artıq yaşamaq tələbi haqqında. MSK və apellyasiya məhkəməsinin qərarlarında həmin müddətinə hesablanması qaydası o deməkdir ki, 1998-ci ildə Heydər Əliyev, 2003-cü ildə İlham Əliyev konstitusion normaya zidd olaraq namizəd kimi qeydə alınmışlar. Bunu biz demirik, bunu MSK və İman Nağıyevin sədri olduğu Bakı Apellyasiya Məhkəməsi deyir!
5.8. İddiaçının irəli sürülmüş namizədlikləri təsdiqlənmiş başqa şəxslərin MSK-dakı işlərinin məhkəməyə gətirilməsinə dair vəsatətinə MSK-nın etirazı və kollegiyanın da həmin vəsatəti rədd etməsi birmənalı sübut edir ki, R.İbrahimbəyova münasibətdə ikili standartlara yol verilmiş, iqtidaryönlü namizədlər barəsində verilməyən sorğular, tələb edilməyən məlumatlar yalnız iddiaçının barəsində toplanılmışdır. Bu Mülki və Siyasi Hüquqlar haqqında Beynəlxalq Paktın 2-ci və 25-ci maddələrinin kobud pozulması deməkdir. R.İbrahimbəyov siyasi baxışlarına, hazırki iqtidara münasibətinə görə Azərbaycan Respublikası Prezidenti seçilmək hüququ və imkanından məhrum edilmişdir.
Göstərilənlərə əsasən və Azərbaycan Respublikası İnzibati Prosessual Məcəlləsinin 90 – 94-cü maddələrini rəhbər tutaraq,
Xahiş edirəm:
1. Bakı Apellyasiya Məhkəməsinin İnzibati-İqtisadi Kollegiyasının iddiaçı İbrahimbəyov Rüstəm Məmməd İbrahimoviçin cavabdeh Azərbaycan Respublikası Mərkəzi Seçki Komissiyasına qarşı qərarın ləğv edilməsi barədə iddia ərizəsinə dair inzibati iş üzrə 2-1inz(103)-1420/2013 saylı, 30 avqust 2013-cü il tarixli qərarı ləğv edilsin.
2. İş üzrə iddianın təmin edilməsi barədə yeni qərar qəbul olunsun.

Rüstəm İbrahimbəyovun Mərkəzi Seçki Komissiyasına qarşı iddiasina sabah baxılacaq

Günün birinci yarısında Rüstəm İbrahimbəyovun adından MSK-ya qarşı həmin qurumun qərarının ləğvi barədə iddia ərizəsini Bakı Apellyasiya Məhkəməsinə göndərdim. İndicə Apellyasiya Məhkəməsinin İnzibati-İqtisadi Məhkəməsinin hakimi Hilal Xəlilovun katibi mənə telefonla məlumat verdi ki, iddiaya adıçəkilən hakimin sədrlik etdiyi məhkəmə tərkibi sabah saat 17.00-da baxacaq. Nəticəsindən asılı olmayaraq proses maraqlı keçəcək. Buna əminəm.

Akif Muradverdiyevin Bəyanatı

Bu gün internetdə 12 avqust 2013-cü ildə dərc olunmuş bir məqalə ilə tanış oldum. Çox təəssüf etdim ki, məni tanımayan bir şəxs haqqımda uydurmalar dolu yazı vermişdir. Məqaləyə münasibət bildirməzdim, ancaq mənim haqqımda, adları çəkilən başqa insanlarla münasibətlərim barədə həqiqətdən uzaq fikirlər yayıldığandan, bunlara aydınlıq gətirmək məcburiyyətindəyəm.
Mən Eldar Namazovla uzun illər birlikdə işləmişik. Son il yarımda onunla bir neçə dəfə görüşmüşəm. Ona baş vermiş ağır itki ilə əlaqədar 7-8 dəfə yas məclisində iştirak etmişəm. Elə olub ki, bir neçə dəfə də yemək yemişik. O mənə öz siyasi fəaliyyətindən də danışıb, iştirak etdiyi təşkilatlarda təmsil olunmağı təklif edib, demişəm ki, siyasətlə məşğul olmaq istəmirəm, Bakıdan çıxıb gedirəm. Son iki görüşümüzdə məndən xahiş edib ki, oğlunun işə düzəlməsinə kömək göstərim, demişəm ki, öz övladlarıma iş axtarıram. Yeri gəlmişkən, onlar bu günə kimi işsizdirlər. Əgər mənim Eldar müəllimlə münasibətlərimi qəbahət bilirlərsə, ar olsun o məqaləni sifariş verənlərə.
Yazını sifariş verənlər «Milyarderlər» ittifaqı ilə məni özlərinin uydurduqları çirkin oyunlara bulaşdırmaq niyyəti güdürlər. Telman İsmayılovu mən o hələ Bakıda «İnturist» mehmanxanasında işlədiyi dövrlərdən tanıyıram, prezident İlham Əliyevə böyük hörməti var. Son bir ildə onunla iki dəfə görüşmüşəm. Öz işlərimə kömək etməsini xahiş etmişəm.
Abbas Abbasovla 2009-cu ildə 5 dəqiqə yas mərasimində, bir də 2013-cü ilin mayında təsadüfən görüşmüşəm. O, Vladimir şəhərinə tələsdiyini deyərək, əlavə etdi ki, Akif sənə qarşı olan haqsızlığı indi mənə qarşı döndəriblər, ancaq bilsinlər ki, biz Heydər Əliyevin oğlanlarıyıq, İlham Əliyevin də qardaşları. Bundan sonra mən Moskvada olmamışam.
O ki qaldı «Lukoyl» neft şirkətinin prezidenti Vahid Ələkbərova, ona böyük hörmətim var. Onunla 2003-cü ilin məlum dekabr ayında görüşmüşəm. Sonra onu heç televizor kanalında da görməmişəm.
Rüstəm İbrahimbəyovla ömrümdə 3-4 dəfə üzbəüz gəlmişəm. Sonuncu dəfə onunla Şeremetyevo hava limanında pasport keçidində təsadüfən görüşdüm. O, əvvəlcə məni heç tanımadı, özümü təqdim etdikdən sonra xatırladı. Onun siyasi fəaliyyəti barədə mətbuat səhifələrində oxumuşam.
«Milyarderlər» ittifaqının məqalədə adları çəkilən digər üzvlərini tanımıram.
Oxuyanda ki, mən Eldar Namazovun guya Eldar Həsənovla görüşüb danışmaqları barədə ifadə vermişəm, çox xəcalət çəkdim. Açığı, mənim adımdan bu boyda yalan yazılması ikrah hissi doğurur. Mənim ümumiyyətlə belə bir məlumatım olmamışdır, Eldar Həsənovu isə 2004-cü ildən sonra görməmişəm.
O ki  qaldı mənim Moskvaya gedib gəlmək xərclərimin Eldar Namazovun ödəməsinə, onunla bir hoteldə qalmağımıza, bu artıq simasızlıqdır. Mən son ildə 4 dəfə Moskvada olmuşam, heç zaman da mehmanxanada qalmamış, qohumumun mənzilində yaşamışam.
Sonda qeyd etmək istəyirəm ki, hər kəs bilsin ki, mənim Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər Müdiri vəzifəsində çalışdığım illərdə Moskvada vəzifədə olanların heç biri Prezident Aparatında işləmirlər, Moskvada Prezident Administrasiyasında işləyən Volodin adlı adamla nəinki əlaqəm yoxdur, onun hansı vəzifədə çalışdığını da sözügedən məqalədən bilmişəm.

"Bizim yol" qəzetinə verdiyim müsahibə

http://bizimyol.info/?sehife=1&xeber=13943
Qəzetimizin son saylarında tanınmış hüquqşünaslar, Aydınlar Partiyasının sədri Qulamhüseyn Əlibəyli və Adil İsmayılovun müsahibələri Milli Şuranın vahid namizədi Rüstəm İbrahimbəyovla yaranan durum haqqında ciddi sualları meydana çıxartdı. Bu sualları cavablandırmaq üçün redaksiyamızla əlaqə saxlayan Rüstəm İbrahimbəyovun vəkili Fuad Ağayev qarşı tərəfdəki həmkarlarıyla razılaşmadığını və günün aktual suallarına aydınlıq gətirmək istədiyini bildirdi.

- Fuad bəy, tanınmış hüquqşünaslar Qulamhüseyn Əlibəylinin və Adil İsmayılov Konstitutsiyanın 100-cü maddəsinə əsaslanaraq Rüstəm İbrahimbəyovun namizəd olmasını qeyri-mümkün hesab edir. Siz bu barədə nə düşünürsünüz?

- Bilirsiniz, başqa vaxt olsa idi həmkarlarımın, özü də hörmətlə yanaşdığım həmkarlarımın fikirlərini şərh etməzdim, ancaq onlar kobud səhvlərə yol verdiklərindən bunu etmək məcburiyyətindəyəm. Adlarını çəkdiyiniz hüquqşünaslar əvvəl Konstitusiyanın 100-cü maddəsinə istinad edir, sonra da buradan belə bir yanlış nəticə çıxarırlar ki, guya həmin müddəaya əsasən Rüstəm müəllimin namizədliyi irəli sürülə bilməz.

- Məgər 100-cü maddə bunu yasaqlamır?

- Sualınızı cavablandırmaq üçün, gəlin həmin maddədə yazılanlara bir daha diqqət yetirək və bundan sonra hüquq normalarının təfsiri metodlarına, məntiq qaydalarına uyğun olaraq həmin müddəanın izahını verim. Maddədə göstərilmişdir ki, ikili vətəndaşlığı olmayan Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilə bilər. Bu o deməkdir ki, ikili vətəndaşlığı olan şəxs Azərbaycan Respublikasının Prezidenti seçilə bilməz. Ancaq buradan qətiyyən o nəticə çıxmır ki, hətta ikili vətəndaşlığı olan şəxsin Azərbaycan Respublikası Prezidentliyinə namizədliyi irəli sürülə bilməz.

- “İrəli sürülmə” və “seçilmə” anlayışları məgər eyni mənanı vermirlərmi?

- Bu iki anlayışı eyniləşdirmək məntiqin əsas qanunlarından biri olan eynilik qanununu pozmaqdan savayı bir şey deyildir. Əgər namizədliyin irəli sürulməsi vətəndaşın adının avtomatik olaraq seçki bülleteninə salınmasına, yəni seçilə bilməsinə gətirib çıxarsa idi, ayrı məsələ. Lakin seçilə bilmək üçün müəyyən mərhələlər keçilməlidir: 1) Namizədliyin irəli sürülməsi; 2) Namizədliyin irəli sürülməsinin təsdiq edilməsi barədə Mərkəzi Seçki Komissiyasının (MSK) qərarı; 3) İmzaların toplanması və başqa zəruri sənədlərin hazırlanması; 4) Namizədin qeydə alınması; 5) Namizədlərin adlarının seçki bülleteninə salınması. İlk üç mərhələ irəli sürülmüş şəxsə hələ əsas vermir ki, o, seçilə bilsin. Namizədin irəli sürülməsinin təsdiq edilməsi haqqında MSK-nın qərarı yalnız namizədin müdafiəsi üçün imzalar toplanılması, onun qeydə alınması üçün başqa sənədlərin hazırlanması hüquqları verir. Seçki Məcəlləsinin 53.3., yaxud 54.8. maddələrinə əsasən bu mərhələdə prezidentliyə iddialı şəxsdən xarici ölkə vətəndaşlığının olub-olmamasını göstərməsi, sadəcə, bu barədə məlumat tələb olunur. MSK bununla bağlı yalnız o zaman imtina qərarı verə bilər ki, həmin məlumat düzgün olmasın, yəni, namizədliyi irəli sürülmüş şəxs başqa dövlətin vətəndaşı olması barədə məlumatı gizlətsin. Şərti böldüyümüz mərhələlərin üçüncüsündə azı 40 min seçicinin imzalarının toplanılması və başqa zəruri sənədlərin hazırlanması həyata keçirilir. Bundan sonra imza vərəqələri; namizəd haqqında təqdim edilmiş məlumatlarda, o cümlədən ikili vətəndaşlıqla bağlı məlumatlarda dəyişikliklər barədə bildiriş; namizədin gəlirlərinin miqdarı və mənbələri barədə məlumat; mülkiyyət hüququ əsasında namizədə məxsus əmlak barədə məlumat; namizədin ilkin maliyyə hesabatı MSK-na təqdim edilməlidir. Bax, məhz bu mərhələdə prezidentliyə iddialı şəxsin ikili vətəndaşlığı qalırsa, onun namizədliyinin qeydə alınmasından imtina olunmalıdır. Yəni MSK məhz bu zaman, beşinci mərhələdə vətəndaşın seçilə bilməməsi, yəni onun namizədliyinin qeydə alınmasından imtina haqqında qərar verə bilər.

- Xatırlayısnızsa, qəzetimizin 20 iyun tarixinə açıqlamanızda İbrahimbəyovun namizəd irəli sürülməsində heç bir problemin olmayacağını demişdiniz. Bildirmişdiniz ki, Rüstəm İbrahimbəyovun başqa dövlətin vətəndaşı olub-olmaması namizədliyi qeydə alınanda məlum olacaq: “Əminəm ki, istər MSK-da əyləşənləri, istərsə də bu barədə yalan informasiyalar yayanlari namizədlik irəli sürüləndə yaranacaq real vəziyyət qane etməyəcək. İlk növbədə, hakimiyyəti və iqtidarı aşkar-gizli dəstəkləyənləri nəzərdə tuturam”. Ancaq yaranan situasiya Sizin düşündüyünüzün əksini göstərdi, belə deyilmi?

- Mənim söylədiklərim Konstitusiyaya əsaslanırdı və əsaslanır. Başqalarının mövcud olmayan problemlərdən danışması vəziyyəti dəyişmir. Həmin fikirdə qalıram. Milli Şurada Rüstəm müəllimin prezidentliyə vahid namizədliyi barədə qərar qəbul edildikdən dərhal sonra o, Rusiya Federasiyasının vətəndaşlığından çıxma barədə rəsmi ərizə vermiş, həmin ərizəyə adıçəkilən dövlət qarşısında hər hansı öhdəliyi olmaması barədə sənədləri əlavə etmişdir. Şübhə etmirəm ki, onun bu hərəkətləri iqtidarın özünü və iqtidarpərəstləri möhkəm pərt etmişdir.

- Mən Rüstəm müəllimin Azərbaycana qayıtması barədə fikirlərə münasibətinizi bilmək istərdim. Məsələn, həmkarınız Adil İsmayılov deyir: “Rüstəm İbrahimbəyovun müsahibələri belə deməyə əsas verir ki, o, nə seçkidə iştirak etmək istəyir, nə də Azərbaycana qayıtmaq”. Siz Adil müəllimin onun Azərbaycana qayıdıb səfirlik vasitəsilə işlərini tənzimləyə biləcəyi haqqında dediklərini də əsaslı sayırsınızmı?

- Bilirsiniz, Adil müəllimi biz peşəkar hüquqşünas kimi tanıyırıq, ancaq buradan heç də elə nəticə çıxmır ki, o konstitusiya hüququ sahəsində, özü də ki, təkcə Azərbaycanın deyil, Rusiya Federasiyasının da konstitusiya sahəsində mütəxəssisdir. Əksinə, onun söylədikləri bunun tam əksini təsbit edir. O ki qaldı, Rüstəm müəllimin seçkidə iştirak etmək, Azərbaycana qayıtmaq istəyinin olmaması barədə mülahizələrə, bu fikirlərin hüquqa heç bir dəxli yoxdur. Belə fikirlər bütövlükdə Milli Şura, xüsusilə də onun vahid namizədinə əleyhinə aparılan iqtidar kampaniyasının məqsədləri ilə üst-üstə düşür. Bilirsiniz ki, Adil müəllim Xədicə İsmayıl və Elşad Abdullayevin nümayəndəsidir. Sonuncu dəfə Xədicə xanıma qarşı bir il yarım əvvəl törədilmiş cinayət barədə o nə zaman danışıb? Hansı səbəbdən Elşad Abdullayevin nümayəndəsi kimi fəallıq göstərmir? Yəni ona nə düşüb ki, birbaşa ona aid olan işlər qalıb kənarda, heç bir aidiyyəti olmadığı bir prosesdən danışır?

- Sizə elə gəlmir ki, Rüstəm müəllimin “Bakıya gəlməyimin nə xeyri var” kimi açıqlamaları da ictimaiyyətdə məyusluq yaradır?

- Rüstəm müəllimin ayrı-ayrı fikirlərinin kontekstdən qoparılmış şəkildə şərh etməyə lüzum yoxdur. Bir şey aşkardır: hazırda onun Rusiya Federasiyasında olması daha vacibdir.

- Məgər, Siz Rüstəm İbrahimbəyovun vəkili kimi bilmirdinizmi ki, o, həm də Rusiya vətəndaşıdır?

- Birincisi, mən Rüstəm müəllimin vəkili kimi bilirdim və bilirəm ki, o, Azərbaycan Respublikasının vətəndaşıdır. Onun həm də Rusiya Federasiyası vətəndaşı olmasını dəqiqliyi ilə haradasa iyun ayında bilmişəm. Elə o vaxtlar Milli Şura üzvlərinin əksəriyyəti də bu barədə biliblər.

- Bəs nə üçün zamanında cəmiyyətə məlumat vermədiniz?

- Azərbaycanda eyni zamanda başqa dövlətlərin vətəndaşı olan bəlkə yüz minlərlə insan var. Niyə bu barədə elan verilməli idi? Əgər Konstitusiyanın 100-cü maddəsində ikili vətəndaşlıqla bağlı maneəni nəzərdə tutursunuzsa, yalnız iyunda Rüstəm müəllim müxalifətin aparıcı təşkilatlarını təmsil edən şəxslərin təkliflərini - yəni məhz onun namizədliyinin ayrı-ayrı qüvvələr üçün vahid ola biləcəyi, məhz onun prezident seçkilərində xalqın mütləq əksəriyyətinin arxasınca aparacağı və dəstəyinə nail ola biləcəyi barədə təkidli təkliflərindən sonra prezidentliyə namizəd verilməsinə razılaşdı. Həmin vaxta qədər Rüstəm müəllim belə təklifləri qətiyyətlə rədd edirdi. Rüstəm müəllimin Milli Şuranın vahid namizədi olması barədə qərar iyulun 2-də qəbul edildikdən dərhal sonra o, Rusiya Federasiyasının qarşısında heç bir öhdəliyi olmaması barədə sənədlərlə birgə həmin ölkənin vətəndaşlığından çıxması barədə ərizə vermişdir. Yəni burada onun tərəfindən hansısa ləngimə baş verməsindən danışmaq düzgün deyildir.

- Rusiya Federasiyası Rüstəm müəllimin xahişini təmin etməsə, nə edəcəksiniz?

- Birincisi, “Rusiya Federasiyasının vətəndaşlığı haqqında” Qanunun 19-cu maddəsinin 2-ci hissəsinə əsasən xarici dövlətin (yəni Rusiya üçün xarici olan dövlətin, məsələn, Azərbaycanın) ərazisində yaşayan şəxsin Rusiya Federasiyasının vətəndaşlığından çıxması sadələşdirilmiş qaydada, həmin şəxsin iradəsinin könüllü ifadəsi əsasında həyata keçirilir. İkincisi, həmin qanunun 20-ci maddəsinə görə, vətəndaşlıqdan çıxmaya yalnız o zaman yol verilmir ki, a) onun Rusiya Federasiyası qarşısında yerinə yetirilməmiş öhdəliyi olsun; b) o, Rusiya Federasiyasının səlahiyyəti orqanları tərəfindən cinayət işi üzrə təqsirləndirilən şəxs qismində cəlb edilsin, yaxud da, barəsində məhkəmənin qanuni qüvvəyə minmiş icra edilməli hökmü olsun; c) başqa dövlətin vətəndaşlığı və belə vətəndaşlığın əldə edilməsi təminatları olmasın . Bu maneələrdən heç də biri Rüstəm müəllimə münasibətdə mövcud deyildir. Əvvəla, bayaq söylədiyim kimi, onun Rusiya Federasiyasının qarşısında hər hansı öhdəliyinin olmaması barədə bütün müvafiq sənədlər təqdim edilmişdir. Nə vergi, nə qeydiyyat, nə də ki, başqa öhdəlikləri yoxdur. O hətta məşhur VQİK-in - Ümumittifaq Dövlət Kinematoqrafiya İnstitutunun professoru vəzifəsindən də istefa vermişdir. Razılaşın ki, yaradıcı insan üçün öz milləti naminə xırda qurban deyil! Aydındır ki, «B» bəndindəki maneə də yoxdur - Rüstəm müəllim heç zaman cinayət məsuliyyətinə cəlb edilməmişdir. Üçüncü maneə o zaman ola bilərdi ki, o, məsələn, Azərbaycanın vətəndaşı olmasın. Buna görə də, Rüstəm müəllimin ərizəsinin təmin ediləcəyi şübhə doğurmur.

- Həmin qərar geciksə, necə olacaq? Deyilənə görə, o, ərizə veriləndən bir il sonra qəbul olunur.

- Xeyr. Adıçəkilən qanunla iki cür müddət müəyyən edilmişdir: a) bir il ərzində; b) yarım il ərzində. Rüstəm müəllimin müraciəti ikinci qrupa aiddir. Ancaq bu heç də o demək deyildir ki, onun ərizəsinə altı aydan sonra baxılacaqdır. Ümumiyyətlə bu cür qərarlar, sadə dillə desək 1 gündən yarım ilə qədər müddətdə mütləq qəbul olunmalıdır. Vətəndaşlıq vəziyyəti mürəkkəb olan şəxslərin, məsələn, başqa ölkələrin vətəndaşı olmayanların, hərbi mükəlləfiyyətləri olan və s. şəxslərin ərizələrinə bir neçə aya baxıla bilər. Rüstəm müəllimin ərizəsi isə o kateqoriyadandır ki, araşdırma üçün uzun müddət tələb etmir. Əksinə, indiyə qədər onun təmin olunmaması, kimin haranın layihəsi olduğu məsələsinə aydınlıq gətirir.

- Fuad bəy, nəhayət, son sual, bir qədər bundan əvvəl saytların birində iddia olunur ki, Sizə yaxın olan vəkillər bildiriblər ki, Akif Muradverdiyev istintaqa etirafedici ifadələr verib, konkret olaraq, özünün Moskvaya səfərlərindən, görüş və məsləhətləşmələrindən, 2003-cü ilin oktyabrındakı kimi kütləvi iğtişaşların təşkili barədə söhbətlərdən danışıb. Və o, hakimiyyətə qarşı qiyamda təqsirlən dirilir. Guya, Siz bu barədə vəkil dostlarınıza demisiniz, bu barədə nə deyə bilərsiniz?

- Mən Sizə tövsiyə edirəm ki, şayiələrə inanmayasınız. Əgər müəllif mənimlə söhbət etmiş vəkillərə istinad edirdisə, hanı onların adları? Niyə onların adları çəkilmir? Harada görünüb ki, ilkin mənbənin adı çəkilsin, törəmə mənbələr isə anonim saxlanılsın? Mən deyə bilərəm niyə, çünki belə vəkillər yoxdur! İkincisi, əgər ilkin mənbə kimi mən göstərilmişəmsə, niyə məndən soruşmamışlar ki, bunlar həqiqətə uyğundur, yoxsa yox. Halbuki mənim telefonum məqalə müəlliflərinə yaxşı məlumdur. Başlıcası isə mən olmayan şeyləri necə deyə bilərdim? Akif müəllimə Cinayət Məcəlləsinin 206.1. maddəsinə ittiham verilmişdir ki, guya o, Çar Rusiyasının 40 ədəd onluq qızıl sikkələrini Rusiyaya qaçaqmalçılıq yolu ilə aparmaq istəyib. Həmin ittihamı o qətiyyətlə rədd edib, indi də o mövqedədir. Ona heç vaxt başqa ittiham verilməmişdir! Özü də ki, həmin ittihamın əsassızlığını biz uğurla sübuta yetiririk və yetirəcəyik. Belə məlumatın yayılması yalnız onu göstərir ki, A.Muradverdiyevin həbsi siyasi xarakter daşıyır.

Natiq CAVADLI

Мое опровержение

Вчера было опубликовано опровержение со следующим текстом на сайте haqqin.az (http://haqqin.az/news/8446):

Опровержение

В статье, размещенной на Вашем сайте сегодня под названием «Раскрыт заговор против Ильхама Алиева», есть ряд высказываний, не соответствующих действительности, которые касаются моего подзащитного Акифа Мурадвердиева. Эта информация, а точнее сказать, дезинформация распространена со ссылкой на анонимных адвокатов, которые якобы получили эти сведения у меня, адвоката Фуада Агаева. Должен сообщить, что А.Мурадвердиев был задержан сотрудниками Антитеррористического Центра Министерства Национальной Безопасности Азербайджанской Республики 20 июня сего года. После того, как он противозаконно был подвергнут личному обыску и досмотру ручного багажа, Акиф муаллим был доставлен в Следственное Управление Министерства Национальной Безопасности, где ему было предъявлено обвинение по ст. 206.1. Уголовного Кодекса Азербайджанской Республики за «контрабанду российских золотых червонцев в количестве 40 штук». А.Мурадвердиев ни тогда, ни после не признавал себя виновным, более того, с самого начала он начисто отверг это обвинение. Какое бы то ни было иное обвинение, связанное с организацией массовых беспорядков или иными действиями, ему не предъявлялось и он по их поводу не допрашивался.

В связи с изложенным и на основании ст.ст. 44 и 45 Закона Азербайджанской Республики «О Средствах массовой информации», прошу настоящее опровержение опубликовать на Вашем сайте.

Фуад Агаев

Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsindən İlqar Məmmədovu işi ilə bağlı yeni məlumat

Biz məlumat vermişdik ki, aprelin 9-da Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsi artıq İlqar Məmmədovun şikayətinə prioritet verərək, onu Azərbaycan dövlətinə kommunikasıya etmiş, yəni iqtidarı rəsmi məlumatlandırmış və Konvensiyanın 5 maddəsi ilə bağlı ona suallar vermiş, Azərbaycan dövlətinə bu il iyunun 18-nə kimi öz mülahizələrini təqdim etmək təklif etmişdi. Hökumətin cavablarını aldıqdan sonra Məhkəmə onları bizə göndərməli idi ki, biz də öz şərhlərimizi təqdim edək. Bu ayın, yəni iyulun 8-də biz Avropa İnsan Hüquqları Məhkəməsinə məktub göndərərək, Hökumətin mülahizələrini almamağımız ilə bağlı narahatlığımızı ifadə etdik. Bu gün Məhkəmənin katibliyindən məlumat almışıq ki, sözügedən sənədlər bizə hələ iyunun 26-da göndərilmişdir!!! Bu nə deməkdir? Bu o deməkdir ki, məktub artıq 20 gündür ki, yoldadır! Hesab edirəm ki, hətta Azərbaycan poçtamtı üçün bu olduqca böyük müddətdir. Başqa iş üzrə 23 mayda göndərilən eyni cür sənədi mən 10 gün sonra almışdım. Həmin müddətdən 2 dəfə artıq müddət ötmüşdür – biz isə hələ də gözləyirik!